Maandag 10 oktober was het de internationale Dag tegen de doodstraf. En dan gaat het om de doodstraf die door een rechter wordt uitgesproken, na een al dan niet eerlijk verlopen proces. De meningen zullen altijd verdeeld blijven. ‘Wie moordt, mag zelf ook dood’, zegt de een. ‘In een beschaafd democratisch land past geen death penalty’, zegt een ander. Of: ‘Nergens ter wereld past de dood als straf’.
Sommige gevangenissen zijn zó vreselijk, dat de dood misschien wel milder wordt gevonden dan een levenslang verblijf in die hel. Met martelingen, duizend stokslagen en ontberingen op ieder denkbaar vlak.
En de jongens dan die door hun president uit hun dagelijks leventje worden gerukt om mee te vechten in een bloedige, onzinnige, voor velen onbegrijpelijke oorlog? Kanonnenvoer worden die jongens genoemd. Zonder een gedegen training, even een dagje oefenen met een wapen. Moet kunnen. Je doet je best maar.
Een president die het doodvonnis uitspreekt over jonge knullen die met de belofte van een paar duizend euro letterlijk in de val worden gelokt. Het zal je kind maar wezen. Bleke smoeltjes, rugzak mee… met daarin ook de hoop op een veilige terugkeer naar het warme nest. Wat een nachtmerrie.
Alice Mandjes