De mensonterende situatie van de Iraakse ‘vluchtelingen’ aan de Poolse grens is voor heel veel mensen iets om wakker van te liggen. Vluchtelingen tussen aanhalingstekens… want dat zouden zij in een andere situatie misschien ook wel zijn geweest, ware het niet dat de dictator van Wit-Rusland hen royaal binnenhaalde, waarschijnlijk met valse beloftes, om ze vervolgens te droppen en te laten stikken aan de Poolse grens. Mensenhandel om het westen onder druk te zetten. Bewust slachtoffers maken van duizenden mensen die nu zijn terechtgekomen in een regelrechte nachtmerrie: ongewenst, in een tentje met (of zonder) je gezin, bij vrieskou ’s nachts en zonder eten en drinken, warme kleding en menselijkheid.
Opgesloten
Ze kunnen niet vooruit, niet achteruit. Letterlijk opgesloten tussen twee landen die geen trek in ze hebben. Wat een uitzichtloosheid. Je kunt je voorstellen dat veel van hen nu zeggen: Ons land is misschien niet ideaal, maar wat we nu meemaken is duizend keer erger. We gaan dood, kinderen raken onderkoeld en eten door honger gedreven wat ze buiten tegenkomen en lopen een vergiftiging op.’
Machteloos
Wij kunnen individueel niet veel doen. Dat is ónze machteloosheid. Ik voel de frustratie en het verdriet van de Poolse locoburgemeester op tv gisteravond in het NOS Journaal, die aan de zijlijn moet toekijken terwijl ze een ongelofelijke berg hulpgoederen heeft verzameld, van luiers tot kleding en dekens. Ze wil zó graag helpen, maar ze is aan handen en voeten gebonden. ‘s Nachts gaat ze haar bed uit en naar buiten om te voelen hoe koud het is. En te huilen dat ze niets anders kan doen dan lijdzaam afwachten.
Vuist maken
Met die beelden en verhalen in het hoofd kun je in elk geval één ding wél doen: schrijven voor Amnesty en meedoen aan de bijzondere acties voor heel veel mensen in de wereld die gemanipuleerd, bedrogen, vervolgd, mishandeld en onrechtvaardig behandeld worden. Via de website https://www.amnesty.nl/ vind je alle mogelijkheden om samen met ons een vuist te maken tegen onrechtvaardigheid.
Doen. Niet alleen op of rond de mensenrechtendag 10 december, maar het hele jaar door. Want het hele jaar door worden wereldwijd mensenrechten geschonden.
Alice Mandjes